Οι αντιφάσεις της ευρω-σταθεροποίησης

Δεν είναι ένας αλλά πολλοί αυτοί που γυρίζουν και μου λένε: «Δεν περιμέναμε ότι ο Σαμαράς θα ήταν τόσο σοβαρός». Την ίδια ώρα, όμως, ο ένας έχει υποθηκεύσει τα σπίτια του για να διατηρήσει τη δουλειά του, ο άλλος βλέπει τις χρεοκοπίες να πολλαπλασιάζονται με το νέο έτος και οι τραπεζίτες μιλούν για συνεχιζόμενη επιδείνωση στα δάνεια.Παράλληλα, την ώρα που η Chevreux, υποστηρίζοντας τον Ολι Ρεν, βλέπει την αρχή του τέλους της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους, η Citi επιμένει στο εφιαλτικό σενάριο για την Ελλάδα, ενώ και άλλοι οίκοι δεν πιστεύουν ότι το κεφάλαιο Grexit έχει κλείσει οριστικά.
Ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτή την έρμη χώρα να βγει πια από το ευρώ. Το ερώτημα είναι ποιο θα είναι το μέλλον της μέσα στο ευρώ και πόσα χρόνια θα επιβιώσει δέσμια των πιστωτών, οι οποίοι εμμέσως πλην σαφώς άνοιξαν το μέγα θέμα των κοιτασμάτων - όρα Deutsche, φυσικό αέριο, νότια της Κρήτης.

Από την άλλη πλευρά η τρόικα, που της κάνουμε πάντα σκληρή κριτική, μίλησε τη γλώσσα της αλήθειας και είπε: «Μετά το 2022 δεν θα είναι τόσο εύκολο να είστε στις αγορές γιατί τότε θα αρχίσετε να πληρώνετε ό,τι τώρα πάτε πίσω».

Δηλαδή εμείς καταφέρνουμε να τα φορτώσουμε στα παιδιά μας, μεταθέτοντας αποπληρωμές που θα κρατούν δέσμια και την επόμενη γενιά; Η πορεία της Ελλάδας έχει πάρα πολλά ρίσκα, όχι μόνο βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα. Οι όροι που έχουν τεθεί θα δοκιμαστούν πολύ σκληρά τους επόμενους μήνες σε πρώτη φάση, σε μια κοινωνία νεόπτωχων, ανέργων υπεφορολογουμένων. Δεν είναι βέβαιο, όμως, ότι η συνταγή που πάει να εφαρμοστεί θα αφομοιωθεί πολιτικά από τη βάση της κοινωνίας.

Ο Αντώνης Σαμαράς, του οποίου το όραμα για κεντροδεξιό μέτωπο καταγράψαμε από την προεκλογική περίοδο, έμελλε να αναλάβει την επίπονη και φθοροποιό προσπάθεια για ανασυγκρότηση της αξιοπιστίας και τη δημοσιονομική πειθαρχία της χώρας. Αυτό αποδίδει στη Ν.Δ. και στον ίδιο το κύρος που έχει να δει η παράταξη αυτή από την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Είναι σίγουρο ότι ο σημερινός πρωθυπουργός, που ξέρει από οικονομία, άλλα ήθελε, αναγκάζεται όμως να ακολουθήσει έναν πολύ συγκεκριμένο δρόμο γιατί δεν έχει επιλογές. Το ζήτημα που μπαίνει είναι ποια θα είναι τα αποτελέσματα και πόσο γρήγορα μπορεί να επαναφέρει ισορροπίες και προσδοκίες σε έναν κοινωνικό ιστό που κονταροχτυπιέται καθημερινά. Για παράδειγμα, δεν είναι ακραίο να ανέβει κατά 100 ευρώ το τέλος για τα μπλοκάκια, αλλά εξοντωτικό να πέσει στο 80% η προκαταβολή για τις ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες εταιρείες.

Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ εξελίσσεται και είναι βέβαιο ότι μαζί με τη Νέα Δημοκρατία θα είναι οι δύο βασικοί πόλοι των εξελίξεων με κρίσιμη παράμετρο τη Χρυσή Αυγή. Στο ΠΑΣΟΚ, αλλά και στον ευρύτερο κεντρώο χώρο θα πληρώσουν το τίμημα της χρεοκοπίας, που με τόση μαεστρία «προετοίμαζαν» επί χρόνια. Ο Βενιζέλος θα πληρώσει και τη διαγραφή του Ανδρέα Λοβέρδου, με αποτέλεσμα ο σχηματισμός αυτός πολύ δύσκολα να ξαναπαίξει βασικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα.

Με την ολοκλήρωση της επαναγοράς του χρέους τα ψέματα τελειώνουν. Ξεκινά ένα πρόγραμμα που θα κριθεί τόσο από την οικονομική αποτελεσματικότητα όσο και από την κοινωνική αποδοχή. Λύσεις δεν υπάρχουν ακόμα στη χρηματοδότηση - η επανακεφαλαιοποίηση δεν είναι αρκετή, ρίσκα υπάρχουν όσον αφορά στο βάθος της ύφεσης και πολύ μεγάλο ζήτημα αποτελεί το αν θα πειστούν κεφάλαια να μπουν στη χώρα και να αναστρέψουν το υφεσιακό κλίμα. Εάν τα πράγματα ακολουθήσουν την πορεία τους, πιθανώς να ενισχυθεί και η θέση της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία θα πιέσει για να επαναδιαπραγματευτεί αλλαγές που είναι βέβαιο ότι θα χρειαστούν.

Αν όμως το πρόγραμμα πέσει έξω, η ζυγαριά θα γύρει στην άλλη πλευρά, αυτήν που απορροφά ένα τμήμα της κοινωνίας το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι χαμένο και πιέζει προς μια ριζική ανατροπή. Για τον λόγο αυτό είναι κρίσιμο για τον ΣΥΡΙΖΑ να καταλήξει σε μια αξιόπιστη πρόταση, που μπορεί να τη γεννήσουν τα ίδια τα αδιέξοδα του προγράμματος.

Πηγή: http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=243758