Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία του παρατιθέμενου πίνακα της Citigroup, όπου αναφέρονται οι εκτιμώμενες αυξήσεις κεφαλαίου των μεγαλύτερων ελληνικών και κυπριακών τραπεζών (πλην Εθνικής) σε περιπτώσεις διαφόρων σεναρίων «κουρέματος» των ελληνικών κρατικών ομολόγων, προκειμένου οι βασικοί δείκτες κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών μας να επανέλθουν στο 7%.
Σύμφωνα λοιπόν με το συγκεκριμένο πίνακα, ένα «κούρεμα» 30% στα ελληνικά ομόλογα θα απαιτούσε επιπλέον ίδια κεφάλαια 1,6 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες, ενώ αν το «κούρεμα» διαμορφωθεί στο 40% ή στο 50%, τότε θα απαιτηθούν πρόσθετα ίδια κεφάλαια 4,13 και 6,87 δις ευρώ, αντίστοιχα. Τα ποσά αυτά δεν φαίνονται ιδιαίτερα μεγάλα και δεν απειλούν τη βιωσιμότητά τους, καθώς:
Α) Υπάρχει η επιλογή -αν προκύψει η σχετική ανάγκη- για νέες αυξήσεις κεφαλαίου. Β) Θα πρέπει να συνεκτιμηθεί η δυνατότητα των 10 δισ. ευρώ που μπορούν να αντλήσουν οι ελληνικές τράπεζες -αν το επιθυμήσουν- από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ μέσω του Μνημονίου (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας).
Βέβαια, απώλειες θα υποστούν οι τράπεζες και από την άνοδο που παρατηρείται στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Πάντως, επί του παρόντος, οι ελληνικές τράπεζες δεν συζητούν το ενδεχόμενο χρήσης των προαναφερόμενων 10 δισ. ευρώ, ενώ Alpha Bank και Eurobank (οι τράπεζες που έχουν καιρό να προχωρήσουν σε αυξήσεις κεφαλαίου), δεν φαίνεται να εξετάζουν το θέμα της κεφαλαιακής τους ενίσχυσης, αν δεν προκύψουν νέα δεδομένα στον ορίζοντα.
Να θυμίσουμε βέβαια, πως οι εισηγμένες ελληνικές τράπεζες από το 2007 έως και φέτος είτε άντλησαν, είτε έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να αντλήσουν (βλέπε στοιχεία παρατιθέμενου πίνακα) πάνω από 18 δις ευρώ, εκ των οποίων 12,5 δισ. μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, 2,1 δισ. μέσα από μετατρέψιμα ομολογιακά δάνεια, ενώ άλλα 3,5 δισ. έχουν αντληθεί από το ελληνικό δημόσιο με τη μορφή των προνομιούχων μετοχών. Πέραν αυτών, στο ορατό μέλλον, αναμένεται τουλάχιστον οι ανακοινώσεις για νέες ΑΜΚ της Εμπορικής Τράπεζας και της Τ Bank.
2. Μια δεύτερη «εκκρεμότητα» για τις τράπεζες είναι οι τελικές λύσεις που θα επιλέξουν, προκειμένου να περιορίσουν τα έξοδά τους. Μέχρι σήμερα, οι τράπεζες περιορίζονται κυρίως σε «επιφανειακές» μειώσεις κόστους και κυρίως επικεντρώνονται στην εκπόνηση σχεδίων για εντονότερη μείωση των λειτουργικών τους δαπανών, με τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων να «παίζει» στα περισσότερα από τα σενάρια που αναλύονται.
Το ποιες τελικά επιλογές θα υιοθετηθούν θα επηρεαστεί από την πορεία των πραγμάτων κατά τους αμέσως επόμενους μήνες, ωστόσο το μόνο βέβαιο είναι ότι σε βάθος χρόνου, οι τράπεζες θα κληθούν να ακολουθήσουν ένα μοντέλο με μικρότερο αριθμό καταστημάτων, κάθε ένα από τα οποία θα απασχολεί χαμηλότερο αριθμό εργαζομένων…
Όσο για τις αμοιβές των τραπεζοϋπαλλήλων, αναμένεται πως οι διοικήσεις θα επιδιώξουν να πέσει «ψαλίδι» τουλάχιστον στα μεσαία και τα υψηλόβαθμα στελέχη, παρά τις ήδη εκπεφρασμένες αντιδράσεις των εργαζομένων.
3. Ένα τρίτο θέμα που θα εξαρτηθεί από την πορεία του μακροοικονομικού ζητήματος, δεν είναι άλλο από τις θυγατρικές των ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό. Σήμερα, οι τράπεζες επεξεργάζονται διάφορα σενάρια σε ό,τι αφορά την παρουσία τους στο εξωτερικό, όπου εξετάζονται επιλεκτικές ρευστοποιήσεις και πιθανές στρατηγικές συμμαχίες με τραπεζικές δυνάμεις του εξωτερικού.
4. Το θέμα των συγχωνεύσεων στον τραπεζικό κλάδο, φαίνεται να έχει -επί του παρόντος τουλάχιστον- βαλτώσει παρά το γεγονός ότι ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος δεν χάνει οποιαδήποτε ευκαιρία, προκειμένου να τονίσει την αναγκαιότητα μιας τέτοιας εξέλιξης.
Με τις διοικήσεις των Alpha Bank και Eurobank να αντιδρούν, με τις κυπριακές τράπεζες να διστάζουν να αυξήσουν περαιτέρω τη θέση τους στην «επικίνδυνη Ελλάδα» (δέχονται ήδη τις επικρίσεις των ξένων Οίκων) και με το ελληνικό δημόσιο να δείχνει απρόθυμο να «ξεκινήσει τον χορό» μέσω των ελεγχόμενων τραπεζών του, η προώθηση των deals φαντάζει αδύνατη.
Ωστόσο, η κατάσταση θα μπορούσε να αλλάξει, αν δούμε κάποιες σημαντικές εξελίξεις στο μακροοικονομικό μέτωπο, οι οποίες δεν αποκλείεται να συμβούν ακόμη και κατά τους επόμενους μήνες.
5. Μια τελευταία σημαντική εκκρεμότητα, που εξαρτάται και αυτή από την πορεία του μακροοικονομικού θέματος, είναι και η στάση που θα κρατήσουν οι τράπεζες στις προτάσεις εξαγορών και συγχωνεύσεων πελατών τους, που ήδη ξεκίνησαν να ανεβαίνουν σε αριθμούς.
Συγκεκριμένα, για αρκετές εταιρείες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, έχει προκύψει κάποιο ενδιαφέρον από άλλες επιχειρήσεις, ωστόσο στις πλείστες των περιπτώσεων, οι όποιες προτάσεις συνδυάζονται με αιτήματα για γενναία «κουρέματα» των υποχρεώσεων των εταιρειών από τις τράπεζες. Οι υποψήφιοι αγοραστές δηλαδή, απαιτούν τη διαγραφή του 30%, ή του 40%, ή και ακόμη μεγαλύτερου ποσοστού των δανείων της πωλούμενης επιχείρησης, πράγμα που μέχρι σήμερα, συνήθως συναντά την «αντίσταση» των τραπεζών. Οι τράπεζες ωστόσο, ίσως να «χαλαρώσουν» τη στάση τους, αν δουν ότι το οικονομικό περιβάλλον επιδεινώνεται περαιτέρω…
Σύμφωνα λοιπόν με το συγκεκριμένο πίνακα, ένα «κούρεμα» 30% στα ελληνικά ομόλογα θα απαιτούσε επιπλέον ίδια κεφάλαια 1,6 δισ. ευρώ στις ελληνικές τράπεζες, ενώ αν το «κούρεμα» διαμορφωθεί στο 40% ή στο 50%, τότε θα απαιτηθούν πρόσθετα ίδια κεφάλαια 4,13 και 6,87 δις ευρώ, αντίστοιχα. Τα ποσά αυτά δεν φαίνονται ιδιαίτερα μεγάλα και δεν απειλούν τη βιωσιμότητά τους, καθώς:
Α) Υπάρχει η επιλογή -αν προκύψει η σχετική ανάγκη- για νέες αυξήσεις κεφαλαίου. Β) Θα πρέπει να συνεκτιμηθεί η δυνατότητα των 10 δισ. ευρώ που μπορούν να αντλήσουν οι ελληνικές τράπεζες -αν το επιθυμήσουν- από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ μέσω του Μνημονίου (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας).
Βέβαια, απώλειες θα υποστούν οι τράπεζες και από την άνοδο που παρατηρείται στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Πάντως, επί του παρόντος, οι ελληνικές τράπεζες δεν συζητούν το ενδεχόμενο χρήσης των προαναφερόμενων 10 δισ. ευρώ, ενώ Alpha Bank και Eurobank (οι τράπεζες που έχουν καιρό να προχωρήσουν σε αυξήσεις κεφαλαίου), δεν φαίνεται να εξετάζουν το θέμα της κεφαλαιακής τους ενίσχυσης, αν δεν προκύψουν νέα δεδομένα στον ορίζοντα.
Να θυμίσουμε βέβαια, πως οι εισηγμένες ελληνικές τράπεζες από το 2007 έως και φέτος είτε άντλησαν, είτε έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να αντλήσουν (βλέπε στοιχεία παρατιθέμενου πίνακα) πάνω από 18 δις ευρώ, εκ των οποίων 12,5 δισ. μέσω αυξήσεων μετοχικού κεφαλαίου, 2,1 δισ. μέσα από μετατρέψιμα ομολογιακά δάνεια, ενώ άλλα 3,5 δισ. έχουν αντληθεί από το ελληνικό δημόσιο με τη μορφή των προνομιούχων μετοχών. Πέραν αυτών, στο ορατό μέλλον, αναμένεται τουλάχιστον οι ανακοινώσεις για νέες ΑΜΚ της Εμπορικής Τράπεζας και της Τ Bank.
2. Μια δεύτερη «εκκρεμότητα» για τις τράπεζες είναι οι τελικές λύσεις που θα επιλέξουν, προκειμένου να περιορίσουν τα έξοδά τους. Μέχρι σήμερα, οι τράπεζες περιορίζονται κυρίως σε «επιφανειακές» μειώσεις κόστους και κυρίως επικεντρώνονται στην εκπόνηση σχεδίων για εντονότερη μείωση των λειτουργικών τους δαπανών, με τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων να «παίζει» στα περισσότερα από τα σενάρια που αναλύονται.
Το ποιες τελικά επιλογές θα υιοθετηθούν θα επηρεαστεί από την πορεία των πραγμάτων κατά τους αμέσως επόμενους μήνες, ωστόσο το μόνο βέβαιο είναι ότι σε βάθος χρόνου, οι τράπεζες θα κληθούν να ακολουθήσουν ένα μοντέλο με μικρότερο αριθμό καταστημάτων, κάθε ένα από τα οποία θα απασχολεί χαμηλότερο αριθμό εργαζομένων…
Όσο για τις αμοιβές των τραπεζοϋπαλλήλων, αναμένεται πως οι διοικήσεις θα επιδιώξουν να πέσει «ψαλίδι» τουλάχιστον στα μεσαία και τα υψηλόβαθμα στελέχη, παρά τις ήδη εκπεφρασμένες αντιδράσεις των εργαζομένων.
3. Ένα τρίτο θέμα που θα εξαρτηθεί από την πορεία του μακροοικονομικού ζητήματος, δεν είναι άλλο από τις θυγατρικές των ελληνικών τραπεζών στο εξωτερικό. Σήμερα, οι τράπεζες επεξεργάζονται διάφορα σενάρια σε ό,τι αφορά την παρουσία τους στο εξωτερικό, όπου εξετάζονται επιλεκτικές ρευστοποιήσεις και πιθανές στρατηγικές συμμαχίες με τραπεζικές δυνάμεις του εξωτερικού.
4. Το θέμα των συγχωνεύσεων στον τραπεζικό κλάδο, φαίνεται να έχει -επί του παρόντος τουλάχιστον- βαλτώσει παρά το γεγονός ότι ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος δεν χάνει οποιαδήποτε ευκαιρία, προκειμένου να τονίσει την αναγκαιότητα μιας τέτοιας εξέλιξης.
Με τις διοικήσεις των Alpha Bank και Eurobank να αντιδρούν, με τις κυπριακές τράπεζες να διστάζουν να αυξήσουν περαιτέρω τη θέση τους στην «επικίνδυνη Ελλάδα» (δέχονται ήδη τις επικρίσεις των ξένων Οίκων) και με το ελληνικό δημόσιο να δείχνει απρόθυμο να «ξεκινήσει τον χορό» μέσω των ελεγχόμενων τραπεζών του, η προώθηση των deals φαντάζει αδύνατη.
Ωστόσο, η κατάσταση θα μπορούσε να αλλάξει, αν δούμε κάποιες σημαντικές εξελίξεις στο μακροοικονομικό μέτωπο, οι οποίες δεν αποκλείεται να συμβούν ακόμη και κατά τους επόμενους μήνες.
5. Μια τελευταία σημαντική εκκρεμότητα, που εξαρτάται και αυτή από την πορεία του μακροοικονομικού θέματος, είναι και η στάση που θα κρατήσουν οι τράπεζες στις προτάσεις εξαγορών και συγχωνεύσεων πελατών τους, που ήδη ξεκίνησαν να ανεβαίνουν σε αριθμούς.
Συγκεκριμένα, για αρκετές εταιρείες που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, έχει προκύψει κάποιο ενδιαφέρον από άλλες επιχειρήσεις, ωστόσο στις πλείστες των περιπτώσεων, οι όποιες προτάσεις συνδυάζονται με αιτήματα για γενναία «κουρέματα» των υποχρεώσεων των εταιρειών από τις τράπεζες. Οι υποψήφιοι αγοραστές δηλαδή, απαιτούν τη διαγραφή του 30%, ή του 40%, ή και ακόμη μεγαλύτερου ποσοστού των δανείων της πωλούμενης επιχείρησης, πράγμα που μέχρι σήμερα, συνήθως συναντά την «αντίσταση» των τραπεζών. Οι τράπεζες ωστόσο, ίσως να «χαλαρώσουν» τη στάση τους, αν δουν ότι το οικονομικό περιβάλλον επιδεινώνεται περαιτέρω…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου